باید ایمان و باور داشته باشیم با توانایی‌هایی که خدای مهربان به ما آدم‌ها بخشیده است همه‌ی درهای موفقیت می‌تواند باز باشد و تلاش و امید خودمان است که همه‌ی محدودیت‌ها را از پیش پایمان برمی‌دارد.
باید ایمان و باور داشته باشیم با توانایی‌هایی که خدای مهربان به ما آدم‌ها بخشیده است همه‌ی درهای موفقیت می‌تواند باز باشد و تلاش و امید خودمان است که همه‌ی محدودیت‌ها را از پیش پایمان برمی‌دارد.
مصطفی ماریان، دانش‌آموز دبیرستان امام‌محمدباقر(ع) است که ورزش را از ۶ سالگی با رشته‌ی شنا آغاز و تا هشت‌سالگی در این راه تعدادی مقام استانی هم کسب کرده است، اما پس از آن، با توجه به علاقه‌ی خود، مسیر دیگری را برای پیروزی‌های بیشتر انتخاب می‌کند.
مصطفی از بدو تولد به صورت مادرزادی از ناحیه‌ی دست و پا دچار معلولیت است. با وجود این، اکنون قهرمان پرتاب وزنه و دیسک آسیاست و ثابت کرده است اگر خودمان بخواهیم، هیچ مانع و محدودیتی در مسیر پیروزی‌مان وجود ندارد.
با او گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
مدال پشت مدال
وقتی شنا می‌رفتم، از آنجا که استخر مجموعه‌ی ورزشی ۱۵ خرداد ویژه‌ی جانبازان و معلولان فعالیت می‌کند، با مادرم پرتاب‌های دیسک و وزنه توسط بچه‌ها را نگاه می‌کردم تا اینکه یک روز با مربی‌ام، آقای صحراگرد، آشنا شدم.
وی بدن و استایل مرا برای پرتاب وزنه مناسب تشخیص داد و عاملی شد تا از سال ۹۲ در رشته‌ی پرتاب وزنه تمریناتم را آغاز کنم و خیلی زود خودم را در مسابقات نشان دهم.
در این راه، نخستین پیروزی‌ام را در مسابقات جوانان استانی سال ۱۳۹۶ با کسب مدال نقره در پرتاب وزنه تجربه کردم. سپس ۱۳۹۷ در مسابقات جوانان استانی مدال طلای پرتاب وزنه را به دست آوردم.
پس از آن، در مسابقات کشوری بزرگ‌سالان ۱۳۹۸ مدال برنز پرتاب وزنه، در مسابقات جوانان استانی ۱۳۹۹ مدال طلای پرتاب نیزه، در مسابقات جوانان کشوری ۱۴۰۰ مدال طلای پرتاب دیسک و طلای پرتاب وزنه، در مسابقات پارآسیایی جوانان بحرین ۱۴۰۰ نشان طلای پرتاب دیسک، نقره‌ی پرتاب وزنه و نقره‌ی پرتاب نیزه و در مسابقات کشوری انتخابی تیم ملی (ب) و انتخابی جهانی ۱۴۰۱ مدال طلای پرتاب دیسک و طلای پرتاب وزنه را کسب کرده‌ام.
توانایی نامحدود من
معلولیت به‌هیچ‌وجه مانع پیشرفت من نشده است زیرا خود را معلول نمی‌دانم. تنها مشکل و سختی‌ای که با آن روبه‌رو هستم گرانی پروتزهاست، وگرنه توانایی انجام همه‌ی کارها و ورزشم را دارم و هرگز ناامید نمی‌شوم زیرا خود را باور و اعتمادبه‌نفس دارم.
من عاشق پدر و مادرم هستم و این حس خوب را نتیجه‌ی زحمت‌ها و تلاش‌های آن‌ها به‌ویژه مادرم می‌دانم که به هر شکل ممکن برای افزایش اعتمادبه‌نفس من از بچگی تلاش کرده است و از آن‌ها ممنونم.
اینکه می‌توانم خودم و پرچم کشورم را در جهان مطرح کنم این باور را به من می‌دهد که فرد مفیدی هستم.
فقط معلولیت، نه محدودیت
جز ورزش، زبان انگلیسی را خیلی دوست دارم و دنبال می‌کنم. امسال هم توانستم در کنار ورزش، درسم را هم به‌خوبی ادامه دهم. در کنکور رشته‌ی انسانی نیز شرکت کردم و با همه‌ی آدم‌های سالم به رقابت پرداختم.
تنها هدفم برای آینده کسب قهرمانی‌های بسیار در پارالمپیک و شرکت در مسابقات جهانی است. به کسانی که مانند من دچار معلولیت هستند پیشنهاد می‌کنم هرگز معلولیت را محدودیت ندانند و باور کنند که ما هم مانند بقیه حق زندگی و پیشرفت داریم.
آنچه در برابر مشکلات، مانع پیشرفت می‌شود فقط ناامیدی و کم آوردن است.
به‌یادماندنی‌ها
به‌یادماندنی‌ترین قهرمانی‌ام موفقیت در مسابقات آسیایی رشته‌ی پرتاب دیسک بود که با اختلاف و جابه‌جایی ۱۳ متر رکورد آسیا توانستم عنوان قهرمان پرتاب دیسک آسیا را به خود اختصاص دهم و شاید بدترین خاطره‌ام تاکنون این بوده است که فقط با اختلاف یک سانتی‌متر مدال طلای پرتاب وزنه‌ام را به نقره تبدیل کردم.
مسئولان توجه کنند!
با توجه به معلولیتم، از دوسالگی با استفاده از پروتز راه می‌روم. این موضوع فشار جسمی فراوانی برای خودم و مشکلات مالی زیادی برای خانواده‌ام به همراه داشته است زیرا هزینه‌ی پروتز بسیار زیاد است.
تنها درخواستم از مسئولان، کمک برای تأمین هزینه‌ی پروتزهاست. در برابر آن، من هم با انگیزه و تلاش بیشتر، خود را به قهرمانی‌های بالاتر می‌رسانم و پرچم مملکتم را هم‌چنان در اوج نگه می‌دارم.